ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ;

Της Κρίστυ Μιχαλούδη

Η Ελλάδα αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα των εξεγέρσεων στην Συρία μόνο μετά την απαγωγή των δύο Ορθόδοξων ιεραρχών.

Τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ανακοίνωναν χθες το βράδυ, με περίσσια εθνική υπερηφάνεια, για τις συνομιλίες που έλαβαν χώρα μεταξύ καταξιωμένων Ελλήνων διπλωματών καθώς και του ίδιου του Δημήτρη Αβραμόπουλου με τους αρμόδιους της αντιπολιτευτικής ομάδας της Συρίας.

 Εγώ θα ήθελα βέβαια να μάθω δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι, γιατί η επίσημη Ελληνική κυβέρνηση μπαίνει σε συνομιλίες με την αντιπολίτευση της Συρίας, η οποία δεν είναι καν αναγνωρισμένη και υπεύθυνη – κατά πολλούς – για το δράμα που ζει η χώρα τα τελευταία δύο και κάτι χρόνια. Η οποία αντιπολίτευση, είναι μία μάζωξη τρομοκρατικών και μη οργανώσεων, άλλες με ρίζες την Al-Qaeda και άλλες σέκτες παρόμοιες, ενώ άλλες με ρίζες από την μουσουλμανική αδελφότητα, η οποία προσφάτως χαρακτηρίστηκε μη κυβερνητικός οργανισμός για να γλυτώσει την δήλωση των εσόδων του...

Όλοι αυτοί λοιπόν, οι οποίοι έχουν έδρα την Τουρκία και επιβιώνουν με λεφτά από το Qatar και όπλα από την Σαουδική Αραβία (κροατικής προέλευσης - μην τα ξαναλέμε όμως), δεν έχουν αναγνωριστεί ως αντιπολίτευση παρά μόνο από την Αμερική και τη σφαίρα επιρροής της – συμπεριλαμβανομένου και του Αραβικού Συνδέσμου. Ο Ο.Η.Ε. δεν τους έχει αναγωρίσει και βεβαίως η πλειοψηφία του Συριακού λαού σθεναρά αντιστέκεται, παρά τα άρθρα που μας προβάλλουν καθημερινά το αντίθετο.

Η απορία οπότε εύλογη στο τί ακριβώς συνομιλίες είχαμε ως χώρα με κάποιους μη αναγνωρισμένους και γιατί δεν μιλήσαμε με την επίσημη κυβέρνηση της χώρας.

Το δεύτερο που θα ήθελα να μάθω, είναι γιατί ο κ. Αβραμόπουλος δηλώνει στην ομιλία του, κατά τη διάρκεια των γεγονότων, ότι θα αναφέρει το θέμα στην τρέχουσα συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ και θα ζητήσει άμεση λύση του Συριακού θέματος.

Με ποια λογική ακριβώς ερχόμαστε τόσο μα τόσο κόντρα στη Ρωσία; Τί ακριβώς δεν έχει καταλάβει ο κ. Αβραμόπουλος από τα τελευταία δύο χρόνια της εξέγερσης και την δυναμική των δυτικών να προσπαθούν σε επέμβαση και την Ρωσία με την Κίνα να ασκεί βέτο; Μήπως κάποιος θα έπρεπε να τον ενημερώσει ότι έχει ένα Αιγαίο γεμάτο με ρώσικες φρεγάτες και τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας με πυραύλους του ΝΑΤΟ που απλά κάθονται;

Δηλαδή ολόκληρη Τουρκία που έχει όντως πρόβλημα με την Συρία στα σύνορα και ένα αεροπλάνο ριγμένο (μην τα ξεχνάμε αυτα), δεν έκανε κάτι παραπάνω με το ΝΑΤΟ εκτός από μία μεταφορά όπλων, η οποία σε τελική ανάλυση βολεύει και τους δύο. Την μεν Συρία από ενδεχόμενο μεγαλύτερο θέμα και τους δε για την ενδεχόμενη του 2014 επίθεση στο Ιράν.

Είναι στιγμή να δημιουργούμε και άλλο θέμα λόγω μιας απλής μη ενημέρωσης γεοπολιτικών θεμάτων; Ή άραγε τσαντιστήκαμε τόσο πολύ με το θέμα της Κύπρου, που ξεκινάμε ευθή παιδικό τσαμπουκά με το αντίπαλο δέος της Αμερικής;

Απαντήσεις δεν νομίζω ότι μπορεί να μου δώσει κανείς. Ας το πάρω λοιπόν το όλο θεματάκι ως απλά άστοχο, μέχρι να δω αν η Gazprom θα πάρει τελικά τα ταγμένα ...

Όσο για τους ιεράρχες, η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα, παρόλα τα άρθρα και τους συσχετισμούς με Τσετσένους τζιχαντιστές. Είναι της μόδας άλλωστε.

Πηγή:thethreemooges.blogspot.gr