ΟΤΑΝ Η ΚΑΡΑΒΙΔΑ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΟΥ ΒΕΡΥΚΙΟΥ ...

Παρασκευή (προχθές) λίγο μετά τις 21.30. Ο Δήμος εισέρχεται στον «Κουρσάρο» στα βόρεια προάστια και τον κατευθύνουν στο τραπέζι κάτω αριστερά. Η κράτηση είναι προφανώς για δυο.

 Σημαντική η ενδυματολογική εξέλιξη του, αφού το άσπρο πουκάμισο τραπεζομάντηλο είναι σαφώς πιο in και μοντέρνο, από αυτά που μας έχει συνηθίσει, με τη μπλε ρίγα – τετράγωνο, να είναι σε ψιλή γραμμή δίνοντας ένα κομψό αποτέλεσμα. Παραβλέπουμε τα σηκωμένα μανίκια (σχολή Γ. Κουρή) και γύρω στις 22.00 (τυπικός) να σου το αφεντικό.

 Υποδοχή από τον Δήμο, τουλάχιστον ένα μέτρο από το τραπέζι με ελαφριά υπόκλιση ο χαιρετισμός (όχι αυτή του υποτακτικού, καλά το πας Δήμο) και όλα είναι έτοιμα για το δείπνο. Δεν μπορώ να πω ότι ο Δημήτρης λόγο καλοκαιριού φρόντισε την σιλουέτα του, στα κιλά του είναι. Το γνώριμο ροζ πουκάμισο (που μας έχει συνηθίσει και του αρέσει) και αυτός με σηκωμένο μανίκι! Μπεζ σπασμένο προς το ζαχαρή το παντελόνι, με άσπρο πατούμενο τύπου Sea & City φορεμένο. Διερευνάται αν ήταν και Sea & City. Χόρτα για αρχή με τις καραβιδούλες (δυο - τρεις) να ακολουθούν. Έχει φουντώσει η κουβέντα τους αλλά η άτιμη η καραβίδα φανέρωσε – έβγαλε το κόμπλεξ του Δήμου.

Ενώ το αφεντικό δίνει χαρά στον ουρανίσκο του, γραπώνοντας με το χέρι, ο Δήμος χρησιμοποιεί μαχαίρι και πιρούνι. Μα Δήμο μου με το Δημήτρη τρως. Δεν σε ξέρει; Έπρεπε να πείσεις τους παρευρισκόμενους στο μαγαζί ότι κατέχεις το Savoir Vivre; Τι κόμπλεξ είναι αυτό; Αχ Δήμο μου για το θεαθήναι. Να σου πω και ένα μυστικό που δεν το ξέρεις και στενοχωριέμαι, γιατί το αφεντικό φαίνεται κιμπάρης σε αυτά.

 Η καραβίδα αφήνει στο δάχτυλο ότι πιο νόστιμο υπάρχει. Δεν έχω ψάξει την χημική διαδικασία (θα το κάνω κάποια στιγμή) αλλά ο εγκέφαλος δεν ηρεμεί αν δεν γλείψεις μαζί με την καραβίδα και το δάχτυλο. Η ψίχα και η δαγκάνα «εκκρίνουν» αυτή την «ουσία» στο δάχτυλο. Κολάει Δήμο μου και θέλει γλείψιμο. Του Αιγαίου είναι πιο ψωμωμένες, του Ιονίου πιο «λουκουμιασμένες» (σαφώς ανώτερες). Του Ομάν δεν ξέρω. 

Ρε μπαγάσα επιτρέπεται να μην ξέρεις τέτοιες λεπτομέρειες περί γλειψίματος της καραβίδας; Άσε το κόμπλεξ που έβγαλες. Το δείπνο συνεχίστηκε με ψαράκι και συνοδείας άφθονου νερού. Ο λογαριασμός δυο πράσινα και κάτι ψιλά με τα γκαρσόνια σε παράταξη προεδρικής φρουράς στο τραπέζι.

 Κατά την αποχώρηση ο Δήμος συνέχισε να κρατά το  Savoir Vivre, με το αφεντικό μπροστά και τον μαχόμενο δημοσιογράφο στο κατόπι …