Σκληρές
παραδοχές και ένα...λαυράκι (10 δισ. ευρώ) έβγαλε η τελευταία παρουσία των Γ.
Στουρνάρα και Γ. Προβόπουλου στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής
σχετικά με την υπόθεση της εκχώρησης της ΄΄υγιούς Αγροτικής΄΄ στην Πειραιώς.
Το...λαυράκι βέβαια ήταν οι καταγγελίες (και
η παραδοχή από την πλευρά του διοικητή της ΤτΕ) για την μεταφορά ΔΕΚΑ (10) δισ.
ευρώ εκτός Ελλάδος από τον πρώην δικτή της ΑΤΕ, Θόδωρο Πανταλάκη. Από τις
σκληρές παραδοχές κρατάμε την τραγική κατάσταση του εγχώριου τραπεζικού
συστήματος αλλά και την οξύμωρη στήριξη (ή μήπως χρησιμοποίηση ) που παρέχουν
οι δανειστές στις διοικήσεις των ομίλων και τους μεγαλομετόχους των τραπεζών.
Αυτά λίγο ως πολύ έγιναν γνωστά τις προηγούμενες ημέρες.
Ομως
φίλος και διορατικός- αιρετικός παίκτης μας επισήμανε μία αποστροφή των όσων
ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών στην οποία ελάχιστη προσοχή δόθηκε. Παραδέχτηκε
λοιπόν ο Γ. Στουρνάρας αναφερόμενος στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα πως
επί της ουσίας είναι κρατικοποιημένο (με βάση τα κεφάλαια, εγγυήσεις, αγορές
ομολόγων και κάθε είδους ΄΄βοήθειες΄΄ που έχουν δοθεί από την ECB τους ELA αλλά
και τις διευκολύνσεις της ΤτΕ).
Ο
Γ. Στουρνάρας έχει ένα πολύ ισχυρό πλεονέκτημα καθότι δεν είναι πολιτικός και
δεν έχει λόγους να παριστάνει τον πολιτικάντη. Μπορεί και λέει πολλές πικρές
αλήθειες με το όνομα τους, δεν έχει ανάγκη και λόγους να τις στρογγυλέψει, που
λένε. Αλλωστε όσοι τον έχουν γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια λένε, πως είναι
΄΄καθαρός τύπος΄΄ και διαθέτει άριστη γνώση των μάκρο.
Τι
είπε λοιπόν ο υπουργός Οικονομικών πως ακόμη και οι τύποις ιδιωτικές τράπεζες
είναι επί της ουσίας (και της κεφαλαιακής σύνθεσης τους) κρατικές με ιδιωτικό
managment. Τώρα γιατί οι δανειστές, η Τρόικα επιλέγουν αυτή την διαδικασία
(γιατί προφανώς η εκχώρηση της υγιούς Αγροτικής στην Πειραιώς υπαγορεύτηκε
εξωθεν, που λένε) δεν μας είναι απολύτως κατανοητό, ακόμη. Θα το αντιληφθούμε
καλύτερα μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία για την απορρόφηση (;) της Εμπορικής,
αλλά δεν έχει τώρα και τόση σημασία. Είναι προφανές, πως οι δανειστές επιλέγουν
να χρησιμοποιήσουν (για πόσο και πως επίσης θα φανεί στην πορεία ) παράγοντες
και στελέχη από το υφιστάμενο τραπεζικό & οικονομικό προσωπικό. Το, ότι οι
δανειστές έχουν άριστη γνώση των ενδότερων του εγχώριου συστήματος (μέσω του
σκανδάλου της Siemens, των ενδελεχών ελέγχων της Black Rock κ.λ.π) πιθανόν να
έχει κάποια σχέση πιθανό όμως και όχι. Είναι επίσης προφανές, πως οι δανειστές
ενδιαφέρονται να αποκτήσουν (όποτε αυτοί κρίνουν πρόσφορο) μερίδιο ελληνικών
επιχειρήσεων, ομίλων μέσω του ελέγχου των υποχρεώσεων τους προς τις τράπεζες
που επί της ουσίας συντηρούνται με κεφάλαια (των δανειστών).
Διατηρούν
όμως τον ιδιωτικό χαρακτήρα των διοικήσεων των ομίλων, επιλέγοντας σε αυτή τη
φάση να δώσουν πίστωση χρόνου στο σύστημα Σάλλα ( το γιατί θα φανεί αργά ή
γρήγορα) με τους ποικιλώνυμους & μεγαλόσχημους τραπεζίτες είτε να μην έχουν
αντιληφθεί είτε να μην ενδιαφέρονται να συνειδητοποιήσουν τι διαδραματίζεται
στη χώρα, την κοινωνία, την πραγματική οικονομία τα τελευταία χρόνια.
Περισσότερο σαν θεσιθήρες συμπεριφέρονται, διαβιώνοντας στον χλιδο-μικρόκοσμο
τους, ψευδαισθανόμενοι ότι τάχατες παραμένουν μεγάλοι και κρατούν τα κλειδιά
των deals της επόμενης ημέρας. Τρομάρα μας υπάλληλοι πολυτελείας έχουν καταντήσει
και αυτοί των δανειστών, σε μία αμετανόητη εμπλοκή με ένα σαπισμένο μέχρι
το...μεδούλι πολιτικό σύστημα. Ομηρο των κάθε λογής ΄΄πομπών΄΄ και σκανδάλων
τύπου Siemens.
Εθιξε, ίσως άθελα του, ένα πολύ ουσιαστικό
ζήτημα ο υπουργός Οικονομικών. Που άπτεται της κατάστασης (ή μήπως κατάντιας)
του σύγχρονου συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου