Λίγο μακρύτερα από το αεροδρόμιο
της Λάρνακας είναι ένα ωραίο χωριουδάκι τα Περιβόλια. Πριν το χωριό υπάρχει ένα
ξενοδοχείο το οποίο είχε αγοραστεί πριν λίγα χρόνια και ανακαινίστηκε εξ αρχής.
Οι ιδιοκτήτες ισραηλινών συμφερόντων. Μεσημέρι τετάρτης και κάθομαι σε ένα ταβερνάκι
στα Περιβόλια. Εκτός από τις σεφταλιές σερβίρει πολύ καλό χοιρινό και αρνί ντόπιο.
Έχει τελείως διαφορετική γεύση από το δικό μας αρνάκι και βέβαια είναι αγαπημένο
φαγητό των εβραίων. Περιποιημένοι ξυρισμένοι όλοι τους μεταξύ 30 και 40 ετών κάνουν
μπαμ από μακριά ότι είναι στρατιωτικοί. Κάτι συνταξιούχοι άγγλοι στα ακριανά τραπέζια
με τους «περιποιημένους ξυρισμένους» να τρώνε στα περισσότερα τραπέζια. Πάντα όμως
τα μεσημέρια. Ποτέ το βράδυ. Όλοι τους μένουν στο ανακαινισμένο ξενοδοχείο. Κάνω
μια βόλτα περίπου 2χλμ έξω από το χωριό με καλό χωματόδρομο ο οποίος οδηγεί σε έναν
τεράστιο «αεροδιάδρομο». Με το μάτι τον έκοψα για καμιά 10αρια χλμ. Κοίτα να
δεις λέω. Μην φανταστείτε οργανωμένο αεροδρόμιο. Δεξαμενές που έδειχναν άδειες
και ο διάδρομος φαρδύς όσο περίπου 3 – 4 λουρίδες στην εθνική. Είπα λοιπόν να ψαρέψω
καμιά είδηση. Από πού όμως; Οι «Περιποιημένοι ξυρισμένοι»
δεν νομίζω ότι θα ήθελαν
να μοιραστούμε μαζί ντόπιο κρασί. Βρίσκω λοιπόν τον τρελό του χωριού (πάντα
υπάρχει) για να κάνω αισθητή την παρουσία μου. Ε σε λιγότερο από 2 ώρες τα πίναμε
με τους «σοφούς» του χωριού. Παππούδες οι περισσότεροι. Υποτίθεται ότι έψαχνα οικόπεδο
στη περιοχή για καλαμαρά από την Αθήνα και με είχε στείλει το γραφείο να ψάξω. Δεν
χτίζει εκεί που ψάχνεις και δεν πουλάει και κανείς. Γιατί ρε παιδιά δεν χτίζει;
Κατεβαίνουν αεροπλάνα. Τι αεροπλάνα ρε παιδιά; Στρατιωτικά. Νύχτα συνήθως. Α λέω
ωραία. Σας φυλάνε ε; Ναι. Έχουν έρθει οι Εβραίοι και ακούσαμε να λένε «Ας κάνουν
το λάθος oi τούρκοι και …». Ωραία είπα και αφού το ρεπορτάζ είχε ολοκληρωθεί είπα
να δοκιμάσω και λίγο ροζέ κρασί γιατί το κόκκινο το έπινα ανέρωτο και καταλαβαίνετε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου